Beenverlenging in Turkije

Prijs van beenverlenging in Turkije

De gemiddelde kosten van een beenverlenging in Turkije zijn €22.000. Afhankelijk van uw behoeften kan de prijs variëren van €15.000 tot €9.000. Alles hangt af van de gewenste lengte, omdat dit invloed heeft op de duur van de behandeling. De prijs is inclusief de pre-operatieve test, verdoving, vertaler, verblijf in het ziekenhuis, medicatie, taxi en 5-sterren hotel.

Beenverlenging Turkije

22000 €

Wat is een beenverlengende operatie?

Een beenverlenging wordt bereikt door gebruik te maken van het vermogen van het lichaam om nieuw bot en de zachte weefsels, ligamenten, bloedvaten en zenuwen die het omgeven en ondersteunen, te regenereren. Het proces begint met een operatie die een osteotomie wordt genoemd, waarbij de orthopedisch chirurg in het bot snijdt dat verlengd moet worden. Het ledemaat (meestal het boven- of onderbeen) wordt vervolgens gestabiliseerd met behulp van verschillende externe en/of interne fixatieapparaten of frames.

Er volgen twee herstelfasen.

In de eerste, of distractiefase, wordt het weggesneden bot heel geleidelijk uit elkaar getrokken, in een proces dat distractie-osteogenese of de groei van nieuw bot in het gebied van de osteotomie bevordert. De groei van nieuw botweefsel wordt bereikt door de ruimte af te leiden of te spreiden, meestal vier keer per dag, met een kwart millimeter (¼ mm) bij elke aanpassing, voor een totaal van één millimeter (1 mm) per dag.

Terwijl de ruimte tussen de uiteinden van het bot zich opent, blijft het lichaam nieuw weefsel aanmaken in de ruimte totdat de gewenste lengte bot is aangemaakt. Er zijn aanvullende strategieën beschikbaar om een eventuele misvorming te corrigeren, zoals een verkeerde uitlijning van het bot als gevolg van een trauma of een aangeboren afwijking. Aan het begin van deze fase lopen patiënten met behulp van krukken om mobiel te blijven.

De bovenstaande röntgenfoto’s zijn van een femurosteotomie die werd uitgevoerd via een percutane benadering. Progressieve verlenging (8 cm) werd bereikt met een interne verlengingsnagel om de beenlengte te optimaliseren. Let op de vroege vorming van nieuw bot in de spleet.

Tijdens de tweede fase van de behandeling consolideert en geneest het bot. De patiënt zet geleidelijk meer gewicht op het aangetaste ledemaat en begint zonder hulp te lopen.

Het progressieve verlengingsproces kan worden uitgevoerd met een externe fixatie of een interne verlengingsnagel.

Externe fixatie is een frame dat aan de buitenkant van het ledemaat wordt gemaakt en met pinnen (staven), schroeven en draden aan het bot wordt bevestigd. Aanpassingen aan de externe fixator kunnen worden gebruikt om het korte of scheve been geleidelijk langer en rechter te maken.

De interne verlengingsnagel is een telescopische intramedullaire nagel of staaf die in de mergholte van het bot wordt ingebracht. Met behulp van een afstandsbediening wordt de nagelmagneet gedraaid, waardoor de telescopische nagel en het bot geleidelijk langer worden. Met deze methode wordt het bot rechtgezet op het moment van de operatie, wanneer de interne verlengingsnagel wordt ingebracht, en de verlenging vindt dan geleidelijk plaats in de weken daarna.

De osteotomie en de plaatsing van de meeste fixatieapparaten kunnen onder epidurale verdoving worden uitgevoerd – hetzelfde type verdoving dat veel vrouwen tijdens de bevalling krijgen – zodat ze tijdens de operatie wakker kunnen blijven als ze dat willen. De gemiddelde verblijfsduur in het ziekenhuis is twee dagen. Bij de operatie worden geen grote incisies of bottransplantaten gemaakt.

Over het algemeen melden patiënten die tijdens de operatie geen pijn hadden, geen significante pijn in verband met de operatie of het herstel.

De meeste patiënten hebben een beenlengteverschil dat het gevolg is van een aangeboren afwijking, een letsel aan de groeischijf in de kindertijd of een slechte genezing van een fractuur waarbij de botten in een misvormde positie genezen of een non-union waarbij de botten helemaal niet genezen. Een verlenging van de ledematen kan echter ook gebruikt worden om een misvorming van de arm te corrigeren. En deze procedure is gebruikt om de armen en benen van mensen met een uitzonderlijk klein gestalte, zoals bij dwerggroei of vroegtijdige puberteit, te verlengen.

Een andere groep patiënten die baat kan hebben bij de technieken die gebruikt worden om een ledemaat te verlengen, zijn mensen van wie het ledemaat het risico loopt geamputeerd te worden vanwege een gebrek aan botweefsel, verlies door infectie, trauma of tumor. Bij een zogenaamde bifocale procedure voor de redding van ledematen wordt een incisie gemaakt aan het uiteinde van het bot tegenover de aangetaste plaats.

Terwijl dit gebied geleidelijk uit elkaar wordt getrokken, worden de uiteinden van het bot die tegen de opening aanliggen naar elkaar toegebracht. Net als bij andere procedures om ledematen te verlengen, maakt het gebied op de plaats van de osteotomie nieuw bot aan; het gebied waar bot ontbrak, wordt weer samengevoegd en geneest zoals elke andere breuk. Zelfs in dergelijke situaties zijn we vaak in staat om een externe fixator te vermijden en de bot-transportnagel te gebruiken.

Over het algemeen heeft een verlenging van de ledematen een hoog succespercentage (ongeveer 95%). De littekens zijn over het algemeen minimaal, omdat bij de meeste ingrepen slechts kleine incisies nodig zijn. Hoewel er kleine problemen kunnen optreden met pinnen en gewrichtsverstijving, zijn ernstige complicaties bij een verlenging van de ledematen zeldzaam.

95% succespercentage

Over het algemeen hebben beenverlengende operaties een hoog succespercentage (ongeveer 95%). De littekens zijn over het algemeen minimaal, omdat bij de meeste ingrepen slechts kleine incisies nodig zijn. Hoewel er kleine problemen kunnen optreden met pinnen en gewrichtsverstijving, zijn ernstige complicaties van beenverlengende chirurgie zeldzaam. De complicaties die optreden, worden meestal gezien bij patiënten die al als hoog risico worden beschouwd, zoals patiënten die worden behandeld voor het redden van ledematen.

Herstel en revalidatie

De hersteltijd na een beenverlengende operatie varieert van patiënt tot patiënt, waarbij de consolidatiefase soms lang kan duren – vooral bij volwassenen. Over het algemeen genezen kinderen in de helft van de tijd die volwassen patiënten nodig hebben. Als het gewenste doel bijvoorbeeld 1½ cm nieuwe botgroei is, zal een kind het fixatieapparaat drie maanden dragen. Hoewel botgenezing bij volwassenen langer duurt, maakt het gebruik van de interne verlengingsnagel het proces eenvoudiger omdat er geen externe fixator gedragen hoeft te worden.

Tijdens de herstelperiode speelt fysiotherapie een cruciale rol bij het behouden van de flexibiliteit van de gewrichten en spierkracht van de patiënt. Patiënten krijgen het advies om een voedzaam dieet te volgen en calciumsupplementen te nemen. Om de botgenezing te versnellen, wordt progressieve gewichtsbelasting aangemoedigd en patiënten nemen supplementen zoals vitamine D3 en calcium om de botgenezing te versnellen.

Wie komt in aanmerking voor een beenlengtecorrectie?

De behandeling van een beenlengteverschil moet beginnen met een grondige beoordeling door een orthopedisch chirurg met ervaring in de procedure. Patiënten kunnen verrast zijn als ze bijvoorbeeld ontdekken dat wat ze dachten dat een beenlengteverschil was, in feite een heel ander medisch probleem is, zoals scoliose (een abnormale kromming in de wervelkolom) of een misvorming van de heup. Of ze kunnen een verkeerde indruk hebben van de ongelijke lengte van hun ledematen. In het Hospital for Special Surgery maken de orthopedische chirurgen op de afdeling voor het verlengen van ledematen een speciale serie röntgenfoto’s om elke diagnose nauwkeurig te beoordelen en te bevestigen.

Als er een echt verschil is, zelfs als dit niet het gevolg is van een trauma, kan deze asymmetrie leiden tot rug-, knie- en enkelklachten. Als de breuk niet goed genezen is, kan er artrose ontstaan. In sommige gevallen heeft een patiënt jarenlang geleefd met een asymmetrie in de lengte van een ledemaat zonder enige problemen te ondervinden, en ontwikkelt dan op middelbare leeftijd lastige symptomen.

“Naast het voldoen aan de fysieke criteria voor het verlengen van ledematen, is het belangrijk dat de patiënt zeer gemotiveerd is,” legt Dr. Rozbruch uit. Patiënten spelen een actieve rol in hun verzorging, verlengen hun botten daadwerkelijk door aanpassingen op afstand, nemen deel aan de fysiotherapie en ontmoeten hun arts persoonlijk of virtueel om de twee of drie weken tijdens het genezingsproces.

Een beenverlengende operatie kan veilig en effectief worden uitgevoerd bij kinderen en volwassenen, waaronder 20-, 30-, 40-, 50- en zelfs 60-jarigen. Bij pediatrische patiënten let de orthopedisch chirurg er vooral op dat er geen letsel aan de groeischijf wordt toegebracht, en de osteogenese door normale groei en distractie gaat door tijdens het herstel.

In sommige gevallen, zoals bij kinderen met aangeboren korte femuren, kan het raadzaam zijn om het probleem in twee fasen te behandelen. In dit geval heeft het kind een afwijkingspercentage dat toeneemt naarmate het groeit; er kan bijvoorbeeld worden verwacht dat een afwijking van 5 cm bij het eerste onderzoek van de patiënt in vijf of zes jaar een afwijking van 7 cm zal bereiken. In het geval van de hieronder geïllustreerde patiënt corrigeerde Dr. Rozbruch een afwijking van 5 cm tijdens een eerste procedure; een volgende procedure zal waarschijnlijk nodig zijn als de resterende afwijking groter wordt.

De afbeelding hierboven toont een geleidelijke verlenging van 5 cm van het dijbeen, die werd bereikt met een apparaat De afbeeldingen hieronder zijn zeven maanden later gemaakt.

Aangezien dit type misvorming tot 15 cm kan oplopen, verdient het over het algemeen de voorkeur om het op te splitsen in twee of meer operaties.

Blik op de toekomst

Beenverlengende chirurgie staat volgens Dr. Rozbruch “nog in de kinderschoenen”.

Er heeft een dramatische verandering plaatsgevonden in de perceptie van deze operatie … en de interesse in het vakgebied groeit snel, met veel veelbelovende ontwikkelingen in het verschiet, waaronder nieuwe hulpmiddelen die een sneller herstel bevorderen.

Tot de recente ontwikkelingen behoort de goedkeuring door een officiële gezondheidsinstantie van een volledig implanteerbaar intern bottransportapparaat, dat gebruikt kan worden om botdefecten te reconstrueren zonder dat externe fixatie nodig is.

Daarnaast kunnen de fenomenen die optreden tijdens beenverlengingsprocedures, zoals zenuwregeneratie en de ontwikkeling van een nieuw vasculair systeem, belangrijke toekomstige implicaties hebben voor een reeks orthopedische en andere medische aandoeningen.

Advies van de kliniek

Het is niet mogelijk om in één sessie 15 cm te verlengen. Max. 7 cm het eerste jaar en nog eens 7 cm het volgende jaar. Maar het ideaal is om een verlenging van 5 cm te plannen. De patiënt heeft na de eerste operatie fixators en moet gemiddeld 70 dagen wachten tot deze fixators verwijderd zijn.

Het is niet nodig om 70 dagen in Turkije te blijven. Na de operatie kunt u terugkeren naar uw land en na 70 dagen weer naar Turkije komen.

Als u een persoonlijke offerte wilt voor een beenverlengende operatie in Turkije, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen.